Archiwa: Aktualności

Wprowadzenie

Nowonarodzone cielęta mają słabo rozwinięty układ odpornościowy i nie mają krążących przeciwciał matczynych, co czyni je bardzo podatnymi na choroby zakaźne. W przeciwieństwie do ludzi, u których odporność bierna przenoszona jest przez łożysko, łożysko synepitheliochorialne bydła uniemożliwia transfer immunoglobulin od matki do płodu (Peter, 2013). W rezultacie cielęta rodzą się bez odporności humoralnej i są całkowicie zależne od pobrania siary w celu uzyskania odporności biernej.

Immunoglobuliny i ich rola w odporności cieląt

Wprowadzenie

Siara, bogata w składniki odżywcze i przeciwciała, jest niezbędna do zapewnienia biernej odporności nowonarodzonym cielętom. Stężenie immunoglobuliny G (IgG) w siarze jest kluczowym czynnikiem określającym jej jakość, a refraktometria Brix jest powszechnie stosowana w gospodarstwach jako pośredni pomiar stężenia IgG w siarze. Karmienie cieląt wysokiej jakości siarą w pierwszych godzinach życia ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia odpowiedniego transferu IgG, ponieważ cielęta ściśle polegają na tym, aby rozwinąć odporność na choroby (rysunek 1). Jednak jakość siary matki może się znacznie różnić między krowami w tym samym stadzie. W tym kontekście wzbogacanie siary matczynej preparatem zastępującym siarę stało się skuteczną strategią poprawy jakości poprzez zwiększenie poziomu IgG, składników odżywczych i związków bioaktywnych.

Rysunek 1. Graficzne przedstawienie mechanizmu transferu odporności biernej u nowonarodzonych cieląt.

 

Brix % i zmienność siary matczynej

 

Przez wiele lat była to ogólna wytyczna dla cieląt rasy holsztyńskiej, które powinny otrzymywać 10% masy ciała (.1 X 40 = 4L) przy 22% Brix (50 g IgG/L x 4 = 200 gramów IgG). Nowe zalecenia wskazują jednak, że zachorowalność cieląt i wskaźnik nieudanego transferu biernego zmniejszają się, gdy w siarze dostarczana jest większa ilość przeciwciał (IgG). Nowe zalecenia sugerują obecnie dostarczanie 300 gramów IgG w celu osiągnięcia doskonałego transferu biernego. Co to oznacza w kontekście Brix? Oznacza to, że musimy podnieść standardy w gospodarstwie, aby wybrać siarę o poziomie Brix wyższym niż 24%. Jednak zapewnienie stałej jakości siary w stadzie jest bardzo trudne, ponieważ istnieją warunki, które powodują znaczną zmienność wśród krów w tym samym stadzie. Na zmienność tę wpływają między innymi takie czynniki jak wiek, rasa, żywienie, szczepienia przed porodem, produkcja mleka oraz odstęp czasu między wycieleniem a pobraniem siary (Moore i in., 2005; Conneely i in., 2013). W badaniu przeprowadzonym w 8 gospodarstwach mlecznych w Stanach Zjednoczonych (Rysunek 2), w którym analizowano stężenie IgG w siarze matczynej za pomocą refraktometrii, wartości procentowe Brix wahały się od 12% do 32%, ze średnią 23,8%, co wskazuje na dużą zmienność stężenia IgG wśród krów (Quigley i in., 2013). Badanie przeprowadzone przez Quigley et al. (2013) podkreśla wyzwanie polegania wyłącznie na siarze matki w celu zapewnienia odpowiedniej jakości, a tym samym prawidłowego biernego transferu IgG u cieląt.

 

 

Rysunek 2. Zaadaptowano z Quigley et al. (2013). Rozkład białka całkowitego w siarze matki oszacowany za pomocą refraktometrii Brixa

 

Aby zaradzić tej zmienności i poprawić jakość siary matczynej, skuteczną strategią jest wzbogacenie jej preparatem zastępującym siarę. Strategia ta stanowi realną alternatywę dla przezwyciężenia ograniczeń związanych z różnicami w jakości siary matczynej dostępnej w gospodarstwie, zapewniając w ten sposób większą spójność w przekazywaniu przeciwciał niezbędnych do rozwoju odporności cieląt.

 

 

Korzyści z wzbogacania siary matczynej niskiej jakości

Istnieją dowody naukowe potwierdzające przydatność wzbogacania matczynej siary. W badaniu przeprowadzonym w Kanadzie naukowcy zbadali, czy niskiej jakości siarę matczyną można wzbogacić preparatem zastępującym siarę bydlęcą, aby osiągnąć odpowiedni poziom IgG w surowicy u nowonarodzonych cieląt (Lopez i in., 2023).

W tym badaniu naukowcy karmili cielęta siarą matczyną o zawartości Brix 15,8% (co odpowiada 30 g / l IgG), osiągając średnie stężenie IgG w surowicy na poziomie 11,76 g / l (rysunek 3). To stężenie IgG mieści się w kategorii "fair" w najnowszej skali klasyfikacji biernego transferu odporności (Lombard i in., 2020). Siara matki została następnie uzupełniona 551 g preparatu zastępującego siarę (Saskatoon, SK, Kanada; SCCL), aby zwiększyć stężenie IgG do 60 g / l. Cielęta karmione kombinacją siary matki i preparatu zastępującego siarę miały średnie stężenie IgG w surowicy wynoszące 19,85 g / l, przechodząc w ten sposób z kategorii "sprawiedliwej" do "dobrej" w skali biernego transferu odporności Lombarda i wsp. (2020). Ponadto 18,8% cieląt karmionych siarą matki o Brix 15,8% doświadczyło niepowodzenia w przenoszeniu odporności biernej. Jednakże, gdy siara ta została wzbogacona o preparat zastępujący siarę, 0% cieląt wykazało niepowodzenie w odporności biernej (Lopez i in., 2023). W innym podobnym badaniu przeprowadzonym w Brazylii, cielęta karmiono siarą matki o wartości 25% Brix lub siarą matki, która początkowo miała 20% Brix, ale została wzbogacona do 25% Brix przy użyciu preparatu zastępującego siarę (Saskatoon, SK, Kanada; SCCL) (Silva i in., 2024).

Ostateczne wyniki tego badania nie wykazały różnic między cielętami pod względem stężenia IgG w surowicy, całkowitego białka surowicy, pozornej skuteczności wchłaniania IgG, spożycia koncentratu, dziennego przyrostu masy ciała, masy ciała lub zmiennych związanych ze stanem zdrowia cieląt.

Rysunek 3. Zmodyfikowano na podstawie Lopez et al. (2023).

Wyniki te pokazują, że poprawa jakości matczynej siary poprzez wzbogacenie jej preparatem zastępującym siarę jest możliwa, o czym świadczy brak różnic w poziomie IgG w surowicy, stanie zdrowia i produktywności cieląt w przypadku obu metod leczenia. W SCCL istnieje szereg zaleceń dotyczących wzbogacania siary w gospodarstwie. Uważa się, że każda siara o wartości procentowej Brix 22% lub niższej powinna zostać wzbogacona w celu uzyskania odpowiedniej masy IgG. Tabela 1 przedstawia klasyfikację siary w oparciu o jej procent Brix i odpowiednie zalecenia.

Tabela 1. Zalecenia dotyczące wzbogacania siary matki preparatem zastępującym siarę.

Aby dokładnie wiedzieć, ile preparatu zastępującego siarę musimy dodać do siary matki, musimy najpierw określić procent Brix siary, z którą pracujemy. Można to zrobić za pomocą refraktometru, który szybko dostarczy nam odczytu opartego na jakości naszej siary. Dodatkowo musimy ustawić docelowy procent Brix, który chcemy osiągnąć dzięki wzbogaceniu. Naszym celem powinno być zawsze uzyskanie siary, która mieści się w przedziale 25-30% Brix. Gdy już znamy procent Brix naszej siary (to, co mamy) i nasz cel wzbogacenia (to, co chcemy osiągnąć), możemy użyć tabeli 2 jako odniesienia do określenia, ile gramów zamiennika siary SCCL musimy dodać do siary matki.

 

Tabela 2. Obliczenia proszku siary w celu wzbogacenia świeżej siary.

Wreszcie, ważne jest, aby podczas wzbogacania siary stosować preparat zastępujący siarę pochodzący bezpośrednio z siary matki. Gwarantuje to, że produkt zachowuje podstawowe właściwości naturalnej siary, bez dodawania dodatków lub usuwania kluczowych składników. Odpowiedni preparat zastępczy powinien utrzymywać naturalny poziom tłuszczu, białka, immunoglobulin i związków bioaktywnych obecnych w siarze matki. W ten sposób cielęta otrzymują odżywianie i ochronę immunologiczną podobne do tego, jakie otrzymałyby z naturalnej siary matki, maksymalizując korzyści dla ich zdrowia i rozwoju.

Rysunek 4. Kluczowe punkty odpowiedniego protokołu zarządzania siarą.

Wnioski

Lucía Pisoni, Juliana Mergh Leão, José María Rodríguez, Isela Ceballos i Marina Godoy

Departament Badań Klinicznych, The Saskatoon Colostrum Company Ltd., Saskatoon, Kanada  

Znaczenie siary dla koźląt mlecznych

W gospodarstwach w całej Ameryce powszechną praktyką jest ręczne podawanie siary nowonarodzonym cielętom mlecznym. Mimo, że w zależności od gospodarstwa siara podawana jest od matki lub w formie produktu, każde cielę otrzymuje odmierzoną dawkę siary.

W przeciwieństwie do tego, gdy rodzą się cielęta mięsne, nie są one powszechnie karmione ręcznie, ponieważ hodowcy zazwyczaj polegają na tym, że cielę wyssie wystarczającą ilość siary od matki. Dane pokazują, że średnio tylko 1 na 5 cieląt mlecznych ma nieudany transfer pasywny (FPT), podczas gdy 1 na 3 cielęta wołowe mają FPT. Oznacza to, że nie powinniśmy zakładać, że każde cielę otrzymuje wystarczającą ilość siary od matki w ciągu pierwszych kilku godzin życia.

Aby temu zapobiec, porozmawiajmy o tym, kiedy cielęta powinny otrzymywać suplement siary lub preparat zastępczy, aby jak najlepiej zapewnić cielętom odporność i energię, których potrzebują.

RYZYKO DYSTOCJI

Kiedy cielę rodzi się i spożywa siarę w ciągu pierwszych dwóch godzin życia, może zazwyczaj wchłonąć około 30-40% immunoglobulin (IgG) zawartych w siarze. Ta skuteczność wchłaniania może zostać szybko zakłócona przez stresujące wydarzenia związane z wycieleniem, takie jak dystocja. Cielęta z trudnym porodem lub cielęta z nienormalnie długim czasem prezentacji mogą wykazywać zmniejszone wchłanianie o 20-26%. Oznacza to, że te zestresowane cielęta nie powinny całkowicie polegać na siarze matki i muszą być karmione wyższymi poziomami IgG, aby zaspokoić ich potrzeby w zakresie skutecznego biernego transferu odporności. Ponadto cielęta te są zwykle słabsze i wolniej wstają do karmienia, a opóźnione spożycie siary może również zmniejszyć ich szybkość wchłaniania.

Aby zapewnić, że te zestresowane cielęta otrzymają potrzebną im siarę, zalecamy karmienie przez zgłębnik co najmniej 200 g IgG w ciągu pierwszych dwóch godzin życia. Jeśli w ciągu sześciu godzin od pierwszego karmienia cielęta nie będą chciały ssać matki, zalecamy podanie dodatkowych 100 g IgG.

NOCNE WYPASANIE

Chociaż nie możemy uniknąć narodzin cieląt w środku nocy, możemy być przygotowani do właściwego zarządzania tymi cielętami bez dodatkowego stresu dla hodowcy. Cielęta urodzone w nocy zazwyczaj nie są monitorowane tak dokładnie, jak te urodzone w ciągu dnia. Jak tylko cielę się urodzi, jego wchłanianie IgG osiąga szczyt, a po około czterech godzinach zaczyna gwałtownie spadać. Musimy więc mieć pewność, że cielęta urodzone w nocy nie mają opóźnionego spożycia siary, co skutkuje zmniejszonym wchłanianiem IgG, co naraża je na ryzyko niepowodzenia biernego transferu.

Aby temu zapobiec, cielęta urodzone w nocy powinny być szybko karmione pełnym preparatem zastępującym siarę (200 g IgG), aby osoba czuwająca nie musiała siedzieć i monitorować, jak szybko cielę wstaje do karmienia. Jeśli cielę urodziło się kilka godzin przed tym, jak zostało zauważone, należy je również natychmiast nakarmić preparatem zastępującym siarę, ponieważ nie należy zakładać, że cielę już karmiło, aby otrzymać wystarczającą ilość siary od matki.

ZIMNY STRES

Sezon wycieleń może mieć miejsce w najtrudniejszych warunkach pogodowych. Nowonarodzone cielęta urodzone w niskich temperaturach mogą być narażone na hipotermię. USDA szacuje, że około 95 000 cieląt umiera każdego roku z powodu hipotermii. Najlepszą metodą zapobiegania hipotermii cieląt jest zapewnienie im silnego źródła energii do termoregulacji. Tłuszcz siarowy, występujący wyłącznie w preparatach zastępujących siarę bydlęcą i suplementach, jest najbardziej strawnym i wydajnym źródłem energii, umożliwiającym cielętom metabolizowanie brązowego tłuszczu, z którym się rodzą. Dzięki temu cielęta mogą regulować temperaturę ciała i mają wystarczającą ilość energii, aby się ogrzać.

Można zacząć od dostarczenia cielęciu suplementu siary o wysokiej zawartości tłuszczu siarowego zaraz po urodzeniu. Jeśli w ciągu sześciu godzin od podania suplementu cielę nie będzie chciało karmić piersią matki, należy zastosować dodatkowy suplement, aby zapewnić, że cielę otrzyma łącznie 200 g IgG w ciągu pierwszych ośmiu godzin życia.

JAŁÓWKI PIERWORÓDKI

Jałówki pierworódki mogą mieć kilka problemów w okresie wycielenia. Mogą być podatne na dystocję, jeśli nie zostały wyhodowane z łatwością wycielenia, a także produkują mniejszą ilość siary w porównaniu do krów. Jałówki produkują średnio tylko 3-4 litry siary podczas pierwszego doju, podczas gdy krowy produkują 5-7 litrów. Niska objętość siary u jałówek po pierwszym wycieleniu może narazić ich nowonarodzone cielęta na ryzyko niespożycia wystarczającej ilości siary w ciągu pierwszych kilku godzin, aby osiągnąć udany transfer bierny.

Aby uniknąć tego ryzyka, zalecamy podawanie wszystkim cielętom urodzonym przez jałówki pierwiastki preparatu zawierającego całą siarę. Dodatek ten powinien być podawany dodatkowo do cieląt ssących matkę. Cielęta powinny otrzymać 10% swojej wagi urodzeniowej w objętości siary (na przykład cielę o wadze 40 kg powinno otrzymać 4 litry siary). Spożywając suplement i karmiąc matkę, cielęta powinny osiągnąć tę ilość.

Sezon wycieleń może być stresujący zarówno dla cieląt, jak i hodowców. Chociaż nie możemy przewidzieć, kiedy te wyzwania pojawią się w okresie wycielenia, możemy być na nie przygotowani, mając wysokiej jakości produkty z siary bydlęcej łatwo dostępne w gospodarstwie do użycia, gdy zajdzie taka potrzeba.

Letnie upały mogą mieć duży wpływ na stado bydła mlecznego, ale ich wpływ na cielęta jest często pomijany. Stres cieplny może mieć długoterminowy wpływ na przyszłą produktywność rosnących jałówek. Gdy cielęta odczuwają letnie upały, należy zapewnić im komfort, stosując się do kilku prostych praktyk chłodzenia.

Temperatura ciała cielęcia rośnie i spada wraz z temperaturą otaczającego powietrza. Gdy temperatura w nocy utrzymuje się powyżej 78°F, cielęta nie są w stanie powrócić do normalnej temperatury ciała. Wykazano, że instalacja wentylatorów w wychowalni cieląt spowalnia tempo oddychania i zwiększa wzrost o 15% (Bateman, 2012). Zainstalowanie struktur zacieniających nad legowiskami cieląt może również znacznie obniżyć temperaturę powietrza wewnątrz nawet o 5,4 ° F, pomagając zmniejszyć wysiłek związany z utrzymaniem chłodu.

Podobnie jak krowy w okresie laktacji, cielęta również spożywają mniej paszy podczas upałów. Oczekuje się, że tempo wzrostu odpowiednio spadnie, a jak pokazano na rysunku 1, tempo wzrostu spada o większą wartość niż spożycie paszy wraz ze wzrostem temperatury. Cielęta zużywają energię, aby utrzymać chłód, głównie poprzez dyszenie. Oznacza to, że energia na utrzymanie jest zwiększona, pozostawiając mniej energii dostępnej na wzrost.

Badania wykazały, że stężenie immunoglobulin we krwi cieląt urodzonych podczas stresu cieplnego jest zmniejszone z powodu niepowodzenia biernego transferu (FPT) (Hill i in., 2012). Dzieje się tak nie tylko dlatego, że krowy produkują niższe poziomy immunoglobulin w siarze podczas stresu cieplnego, ale zdolność cielęcia do wchłaniania tych białek odpornościowych jest również zmniejszona.

W badaniu porównującym cielęta hodowane w trzech środowiskach: zimnym (23°F), neutralnym termicznie (74°F) i gorącym (95°F), cielęta narażone na gorące warunki wykazywały poziom immunoglobulin o 27% niższy niż cielęta w środowisku neutralnym termicznie, co skutkowało wyższą śmiertelnością. Koje są złym środowiskiem dla cieląt w obszarach o ekstremalnych upałach. Szczególnie w przypadku ustawienia w słońcu, klatki zatrzymują ciepło i zmniejszają przepływ powietrza w celu schłodzenia cielęcia w środku. Na rysunku 2 poziom kortyzolu jest wyższy, gdy cielę przebywa w cieplejszym środowisku, takim jak cielętnik. Kortyzol jest hormonem produkowanym w większych ilościach podczas stresu. Patrząc wstecz na wykres, stężenie immunoglobulin we krwi cieląt spada wraz ze wzrostem poziomu kortyzolu, co pokazuje, że cielęta są mniej zdolne do wchłaniania immunoglobulin kolostralnych, gdy są narażone na stres związany z gorącym środowiskiem.

Niższy poziom immunoglobulin może również prowadzić do zwiększonych kosztów leczenia, niższej produkcji mleka i zmniejszonego tempa wzrostu, a następnie opóźnienia ciąży. Aby uniknąć tych skutków, korzystne może być dostarczanie cielętom urodzonym w okresie stresu cieplnego suplementu lub zamiennika siary, aby zapewnić wysoki poziom immunoglobulin dostępnych do pobrania przez cielę.

Ostatecznie podjęcie kroków w celu zmniejszenia stresu cieplnego u cieląt spowoduje zwiększenie zysków w perspektywie długoterminowej. Cielęta mogą wypijać od 11 do 22 litrów wody dziennie, aby zastąpić płyny utracone w celu utrzymania chłodu (Bungert, 1998). Z tego powodu bardzo ważne jest zapewnienie cielętom czystej wody do picia przez cały czas. Sposobem na obniżenie temperatury powietrza wewnątrz legowisk dla cieląt jest budowanie konstrukcji zacieniających nad legowiskami. Oprócz obniżenia temperatury powietrza, ruch powietrza ma również kluczowe znaczenie, ponieważ umożliwia chłodzenie cielęcia przez odparowanie, dlatego należy zapewnić odpowiednią wentylację. Wszystkie te metody stosowane w połączeniu z dostarczaniem suplementu siary lub preparatu zastępczego po urodzeniu sprawią, że cielęta będą na dobrej drodze do prowadzenia długiego, zdrowego i produktywnego życia.

ODNIESIENIA

G. Bateman, M. Hill. 2012. "Jak stres cieplny wpływa na wzrost cieląt". Dairy Basics; Kwiecień

K. Bungert. 1998. "Cielęta też czują upał". Dairy Herd Management; 35, 5: 15.

T.M. Hill, H.G. Bateman II, J.M. Aldrich, R.L. Schlotterbeck. 2012. "Case Study: Effect of feeding rate and weaning age of dairy calves fed a conventional milk replacer during warm summer months." Professional Animal Scientist 28:125-130

J.N. Spain, D.E. Spiers. 1996. "Effects of Supplemental Shade on Thermoregulatory Response of Calves to Heat Challenge in a Hutch Environment". Journal of Dairy Science Vol. 79, No. 4.

Stott et al. 1975. J Dairy Sci. 59:1306 - 1311

Wraz ze zmieniającymi się globalnymi ograniczeniami stosowania antybiotyków i rosnącym zapotrzebowaniem na bardziej naturalne terapie, siara okazała się skuteczną alternatywą dla zminimalizowania dni do ustąpienia biegunki i poprawy średniego dziennego przyrostu u cieląt przed odsadzeniem.

Biegunka u cieląt przed odsadzeniem jest chorobą wieloczynnikową, która jest spowodowana kombinacją czynników środowiskowych, zarządzania i patogennych. Jest to jeden z powodów, dla których jest to główna przyczyna zachorowalności i śmiertelności, a także jedna z głównych przyczyn terapii przeciwdrobnoustrojowej u cieląt mlecznych1. Sama biegunka może mieć krótko- i długoterminowe konsekwencje związane ze zdrowiem, dobrostanem i wydajnością. Ponadto stosowanie środków przeciwdrobnoustrojowych może negatywnie wpływać na społeczności drobnoustrojów jelitowych cieląt, prowadząc do osłabienia funkcji odpornościowych2. Ta kombinacja, w połączeniu z obawami związanymi z opornością na środki przeciwdrobnoustrojowe, uzasadnia potrzebę alternatywnych terapii biegunki dla cieląt.

Siara bydlęca jest specjalnie dostosowana do potrzeb cieląt w zakresie odporności, wzrostu i rozwoju. Przez wieki siara bydlęca była stosowana jako środek leczniczy i zapobiegawczy u ludzi i innych gatunków, ale jej korzyści jako terapii dla cieląt nie zostały jeszcze zbadane. Bogate zasoby przeciwciał, składników odżywczych, hormonów, czynników wzrostu, witamin i minerałów, a także właściwości przeciwbakteryjne i przeciwzapalne zapewniają szereg korzyści terapeutycznych, takich jak wzrost i regeneracja komórek. Korzyści płynące z siary stanowią kuszący argument, że może ona potencjalnie działać jako terapia biegunki u cieląt przed odsadzeniem.

Na Uniwersytecie w Guelph zakończono badanie mające na celu zbadanie wpływu siary jako terapii biegunki u cieląt przed odsadzeniem. Badanie zostało przeprowadzone w komercyjnym zakładzie hodowli cieląt w południowo-zachodnim Ontario latem 2021 roku. W ciągu 6 tygodni do badania włączono 108 cieląt z widoczną biegunką. Po zarejestrowaniu każde cielę zostało losowo przydzielone do jednej z trzech metod leczenia:

1) kontrola (CON); osiem karmień przez 4 dni 2,5 l preparatu mlekozastępczego o stężeniu 130 g/l,

2) krótkoterminowa suplementacja siary (STC); cztery podania w ciągu 2 dni po 2,5 l mieszaniny preparatu mlekozastępczego i preparatu mlekozastępczego o stężeniu 65 g/l, a następnie cztery podania w ciągu 2 dni po 2,5 l preparatu mlekozastępczego o stężeniu 130 g/l, lub

3) długoterminowa suplementacja siarą (LTC) osiem karmień przez 4 dni 2,5 l mieszaniny preparatu mlekozastępczego i preparatu mlekozastępczego o stężeniu 65 g/l każdy.

Podczas tego badania zarejestrowano kilka zmiennych, w tym stężenie immunoglobuliny G w surowicy, nasilenie biegunki przy rejestracji, wyniki kału i układu oddechowego oraz przyrost masy ciała, aby ocenić ich wpływ na ustąpienie biegunki.

 

Cielęta przydzielone do grupy leczonej LTC wykazały kilka znaczących i pozytywnych wyników. W porównaniu z grupą CON, cielęta w grupie LTC miały krótszy czas trwania i nasilenie biegunki. Rysunek 1 ilustruje średni czas do ustąpienia biegunki w poszczególnych grupach leczenia. Kilka zmiennych miało wpływ na ustąpienie biegunki; zwiększona masa ciała na początku biegunki i liczba dni do rejestracji od przybycia do ośrodka skróciły czas do ustąpienia biegunki. Jednak cielęta zakażone dwoma lub więcej różnymi patogenami i cielęta zarejestrowane z cięższym wynikiem kału w skali 0-3 miały dłuższy czas do ustąpienia.

Cielęta w grupie LTC również wykazywały lepsze tempo wzrostu w porównaniu z cielętami CON, przybierając 98 g/dzień więcej. Rycina 2 ilustruje krzywe wzrostu dla każdego leczenia, przy czym cielęta w grupie LTC były znacznie większe w dniach 42 i 56 po rejestracji.

Wyniki tego badania wskazują, że podawanie niskiej dawki siary przez dłuższy czas może skutecznie zminimalizować liczbę dni do ustąpienia biegunki i poprawić średni dzienny przyrost u cieląt przed odsadzeniem. Przyszłe badania powinny zbadać najbardziej optymalną dawkę i czas trwania leczenia, które mogą być skutecznie i praktycznie stosowane przez producentów.

Havie Carter, B.Sc.(Agr.)

Kandydat na studia magisterskie, Wydział
Medycyna populacyjna, Uniwersytet w Guelph
[email protected]

Rozważając leczenie zarazy, istnieje kilka opcji zapobiegania, terapii wspomagającej i leczenia, które nie wymagają sięgania po butelkę z antybiotykiem. Identyfikując słabe punkty w łańcuchu choroby, możemy całkowicie uniknąć zarazy cieląt

Zapobieganie jest najważniejszym krokiem w zarządzaniu odparzeniami cieląt. To, czy cielę pozostanie zdrowe, czy też zostanie zarażone, zależy od równowagi między odpornością cielęcia na infekcje a poziomem infekcji, na którą jest narażone.

- Zapewnienie odpowiedniej ilości siary w ciągu pierwszych kilku godzin po urodzeniu.

- 10% masy ciała cielęcia siary >24 Brix w pierwszych 2 godzinach życia.

- 5% masy ciała cielęcia z siarą >24 Brix w 6-8 godzinie życia.

- Aby osiągnąć doskonały transfer bierny, cielęta muszą otrzymać 300 gramów IgG w ciągu pierwszych 8 godzin życia.

- Zapewnij odpowiednie warunki mieszkaniowe lub schronienie przed warunkami pogodowymi, aby zmniejszyć stres.

- Starannie zaplanuj pomieszczenia dla cieląt, aby uniknąć przeludnienia.

- Unikaj mieszania cieląt w różnym wieku (tj. nowo narodzonych cieląt z cielętami starszymi niż 3-4 dni), ponieważ młodsze cielęta będą bardziej podatne.

- Zminimalizowanie stresu związanego z rutynowymi praktykami zarządzania, np. rozłączanie, kastracja, szczepienia.

- Utrzymywanie ścisłej higieny poprzez czyszczenie i sterylizację przyborów i urządzeń do karmienia.

- Zapobiegaj gromadzeniu się zanieczyszczeń kałem wokół koryt z paszą i wodą. Utrzymuj obszary karmienia i wiadra/ koryta z wodą z dala od ziemi.

- Pojedyncze lub grupowe kojce/klatki dla cieląt muszą być czyszczone i dezynfekowane pomiędzy zwierzętami.

- Regularnie czyść ściółkę lub obficie ją ściel. Sprawdź ściółkę, klękając w kojcu; kolana nie powinny być mokre, jeśli ściółka jest wystarczająco sucha.

- Opracuj rutynowy program karmienia mlekiem z udziałem jak najmniejszej liczby osób.

- Szybko reaguj na objawy odparzeń; odizoluj chore cielęta i zajmij się przyczyną.

- Należy wdrożyć skuteczny program szczepień przeciwko glistnicy dla krów zasuszonych. Zaszczepiona krowa wytwarza więcej przeciwciał przeciwko rotawirusom, koronawirusom, cryptosporidium i E. coli i dostarcza je w siarze. Kupuj cielęta od krów, które zostały zaszczepione przed wycieleniem.

Ogólne leczenie opryszczki

Chociaż w zależności od patogenu przyczynowego dostępne są określone metody leczenia zarazy, we wszystkich przypadkach należy podjąć następujące kroki w celu zapewnienia powrotu cieląt do zdrowia:

1. Izolacja

- Cielęta powinny być izolowane w czystym, suchym i ciepłym kojcu.

2. Terapia nawadniająca

- Po szorowaniu cielę staje się szybko odwodnione, zakwaszone i ma niski poziom niezbędnych elektrolitów, takich jak sód (Na), potas (K) i chlorek (Cl). Mogą one tracić od 5% do 10% masy ciała dziennie w płynach. Leczenie obejmuje nawodnienie, korektę kwasicy i wymianę elektrolitów. Niektóre produkty elektrolitowe dostępne na rynku, choć pomagają w nawodnieniu i wymianie elektrolitów, często nie korygują skutecznie kwasicy. Korekta kwasicy jest niezbędna do regeneracji cieląt.

- Cielęta muszą otrzymywać wystarczającą ilość płynów i elektrolitów, aby zastąpić te utracone z kałem.

- Częste, małe karmienia elektrolitami lub mlekiem są lepsze niż kilka większych.

- Zdrowe cielęta potrzebują do czterech litrów płynów dziennie, a cielęta biczujące się potrzebują dodatkowych czterech litrów, aby zastąpić utracone płyny.

- Preparaty do leczenia zarazy elektrolitowej muszą mieć różnicę silnych jonów (SID) wynoszącą 60 mmoli.

- Ilość potrzebnych elektrolitów zależy od stopnia nasilenia objawów u cielęcia. Nadmierne podawanie elektrolitów powoduje niewielką szkodę dla cieląt. Jednakże, niedostateczne podawanie elektrolitów może wydłużyć czas trwania zarazy i nie skorygować odwodnienia i utraty elektrolitów.

3. Karmienie mlekiem

- Kontynuowanie karmienia mlekiem lub dobrej jakości preparatem mlekozastępczym nie przedłuży ani nie pogorszy odparzeń, a może pomóc w leczeniu jelit.

- Nadal podawaj cielętom normalne ilości mleka lub preparatu mlekozastępczego tak długo, jak długo chcą je pić.

- W przypadku ponownego wprowadzenia mleka, powinno być ono oferowane w pełnej mocy. Mleko nigdy nie powinno być rozcieńczane roztworami elektrolitów, ponieważ może to prowadzić do słabego krzepnięcia mleka.

- Elektrolity należy podawać co najmniej 30 minut przed karmieniem mlekiem.

- Mleko lub preparat mlekozastępczy nie powinny być podawane przez zgłębnik żołądkowy.

4. Siara

- Karmienie siarą podczas zarazy jest skutecznym sposobem leczenia różnych patogenów zarazy.

- Podawanie siary jako kuracji wykazało znaczne zmniejszenie liczby dni zacieleń i ich nasilenia. Okazało się również, że znacząco zwiększa średni dzienny przyrost nad cielętami leczonymi antybiotykami.

- Stosowanie siary jako środka leczniczego:

- Podawać 140-150 gramów siary zmieszanej z 1 litrem wody jako oddzielne karmienie.

- Podawać siarę 1x dziennie przez 5 dni lub do ustąpienia biegunki.

- Mieszanie 140-150 gramów siary i elektrolitów w 2 litrach jest również bardzo skuteczne w leczeniu i nawadnianiu.

Uwaga: Należy pamiętać, że nie wszystkie elektrolity są sobie równe i niektóre kombinacje elektrolitów i siary nie są zalecane. Należy skonsultować się z lekarzem weterynarii w celu ustalenia najlepszej kombinacji.

5. Antybiotyki

- Antybiotyki nie działają przeciwko pasożytom i wirusom, które są najczęstszymi przyczynami odparzeń cieląt.

- Należy podawać wyłącznie antybiotyki:

1. Po konsultacji z lekarzem weterynarii

2. Przez wstrzyknięcie

3. Cielę ma temperaturę powyżej 102,5°F.

Podsumowując, zapobieganie jest kluczem do uniknięcia zarazy cieląt. Jeśli choroba wystąpi, terapia wspomagająca i alternatywne metody leczenia, takie jak karmienie siarą, mogą pomóc cielętom wyzdrowieć i ponownie się rozwijać.

Dr Travis White, DVM.

Dyrektor Weterynaryjnych Usług Technicznych, SCCL
[email protected]

ODNIESIENIA

Karmienie siarą jako terapia biegunki u cieląt odsadzonych od maciory

1. Urie, N. J.; Lombard, J. E.; Shivley, C. B.; Kopral, C. A.; Adams, A. E.; Earleywine, T. J.; Olson, J. D.; Garry, F. B. Preweaned Heifer Management on US Dairy Operations: Part V. Factors Associated with Morbidity and Mortality in Preweaned Dairy Heifer Calves. J. Dairy Sci. 2018, 101 (10), 9229-9244. https://doi.org/10.3168/jds.2017-14019.

2. Oultram, J., E. Phipps, A.G.V. Teixeira, C. Foditsch, M.L. Bicalho, V.S. Machado, R.C. Bicalho i G. Oikonomou. 2015. Wpływ antybiotyków (oksytetracykliny, florfenikolu lub tulatromycyny) na różnorodność drobnoustrojów w kale noworodków. Vet. Rec. 117:598. doi:10.1136/vr.103320.

Nie ma lepszego czasu niż lato, ale stres związany z upałami może odbić się na ciężarnych krowach i ich cielętach. Skutki utrzymują się przez długi czas w okresie przedodsadzeniowym, dlatego należy zachować ostrożność, aby uniknąć stresu cieplnego u zwierząt, które są przyszłym pokoleniem stada.

W miesiącach letnich jest gorąco i wilgotno, a my zauważamy, że nasze krowy w laktacji zmniejszają spożycie paszy, a co za tym idzie, nie produkują tyle mleka, co w chłodniejszych porach roku. Podobnie, gdy krowy są narażone na stres cieplny w późnym okresie ciąży, obserwujemy upośledzony rozwój gruczołu mlekowego przed wycieleniem, a następnie zmniejszoną produkcję mleka po wycieleniu. Podczas gdy fizjologia tego, co dzieje się z naszymi krowami podczas stresu cieplnego jest dobrze poznana, istnieje znacznie mniej konkretnych dowodów na to, jak może to wpływać na nienarodzone cielę i jakość siary.

Wyniki stresu cieplnego w okresie przedporodowym na wzrost cieląt są dobrze uzgodnione przez naukowców i podobne wyniki są widoczne w badaniach, gdy mamy cielęta urodzone przez krowy, które są narażone na stres cieplny lub schłodzone środowisko. Na początek, Cielęta urodzone przez krowy poddane stresowi cieplnemu ważą mniej po urodzeniu w porównaniu z cielętami urodzonymi przez krowy schłodzone. Badania przeprowadzone w latach 70. wykazały, że dzieje się tak z powodu zmniejszonego przepływu krwi do macicy, a także zmniejszonej masy łożyska, co skutkuje mniejszą ilością składników odżywczych docierających do płodu, a tym samym lżejszym cielęciem po urodzeniu. Co więcej, stres cieplny często zmniejsza długość ciąży, co może również wpływać na masę urodzeniową cieląt. Te różnice w wadze mogą przenosić się na okres przed odsadzeniem i odsadzeniem. Na przykład badanie przeprowadzone w 2017 roku wykazało, że Schłodzone cielęta przybierały na wadze o 0,2 kg więcej dziennie i ważyły o 4 kg więcej przy odsadzeniu w porównaniu do cieląt poddanych stresowi cieplnemu.

Oprócz wpływu na wzrost, Cielęta urodzone przez krowy poddane stresowi cieplnemu są również mniej wydajne w absorpcji IgG w porównaniu z ich schłodzonymi odpowiednikami. Liczne badania przeprowadzone w ciągu ostatniej dekady wykazały, że w porównaniu z cielętami schłodzonymi, cielęta poddane stresowi cieplnemu mają niższe stężenie IgG we krwi i niższą pozorną skuteczność wchłaniania (AEA) IgG. Pozorna skuteczność wchłaniania IgG zasadniczo mówi nam, ile IgG cielę wchłania z siary w ujęciu procentowym. Na przykład badanie przeprowadzone na Uniwersytecie Florydy wykazało, że cielęta poddane stresowi cieplnemu były w stanie wchłonąć tylko 12% dostępnej IgG z siary, podczas gdy schłodzone cielęta były w stanie wchłonąć 20%. W tym badaniu, jak również w wielu innych, cielęta są karmione siarą pochodzącą od ich własnych matek poddanych stresowi cieplnemu.

Doprowadziło to badaczy do sformułowania dwóch pytań:

1. Czy różnice we wchłanianiu IgG wynikają z tego, że cielęta poddane stresowi cieplnemu były karmione siarą niskiej jakości pochodzącą od krów poddanych stresowi cieplnemu?

2. Czy cielęta poddane stresowi cieplnemu są mniej wydajne w absorpcji IgG z powodu wpływu stresu cieplnego podczas ciąży na samo cielę?

Jeśli chodzi o pierwszą teorię, doniesienia na temat tego, czy krowy poddane stresowi cieplnemu mają obniżoną jakość siary, są sprzeczne. Wiele badań wykazało, że Krowy poddane stresowi cieplnemu mają niższą jakość siary (ilość IgG/L) i ilość (całkowita ilość wyprodukowanej siary) w porównaniu z krowami chłodzonymi. Na poparcie tych badań, testy ponad 100 000 próbek siary rocznie w ciągu ostatnich 20 lat w naszym laboratorium (SCCL, Saskatoon, Kanada) wykazały, że IgG w siarze może spaść nawet o 20% latem w porównaniu do innych pór roku. Jednak niektóre badania nadal wykazują, że nie ma różnicy między siarą krów poddanych stresowi cieplnemu i schłodzonych. Wiele z tych badań często łączy siarę od krów poddanych stresowi cieplnemu, testuje siarę tylko od niewielkiej grupy zwierząt lub nie rejestruje wydajności siary; wszystkie te czynniki mogą wpływać na zgłaszane stężenia. Ponieważ jednak istnieje wiele czynników, które mogą wpływać na jakość siary poza sezonem wycielenia, zawsze dobrym pomysłem jest przetestowanie jakości siary przed podaniem jej cielętom, aby zapewnić bierną odporność niezależnie od pory roku.

Podczas gdy badania nad jakością siary u krów poddanych stresowi cieplnemu są sprzeczne, badanie z 2014 roku miało na celu ustalenie, czy obniżona odporność bierna u cieląt poddanych stresowi cieplnemu była spowodowana efektem siary, czy też drugą teorią wspomnianą powyżej: efektem cielęcia. Badanie to wykazało, że nawet gdy obie grupy cieląt są karmione tą samą siarą od krów trzymanych w neutralnym termicznie środowisku, cielęta poddane stresowi cieplnemu nadal mają niższe stężenie IgG we krwi w 1. dniu życia w porównaniu do cieląt chłodzonych. Co więcej, gdy cielęta urodzone przez termoneutralne matki były karmione siarą pochodzącą od krów poddanych stresowi cieplnemu lub schłodzonych, nie zaobserwowano różnic w stężeniu IgG we krwi. To pokazuje nam, że Niezależnie od źródła siary, stres cieplny w ostatnich tygodniach ciąży w jakiś sposób negatywnie wpływa na zdolność cielęcia do wchłaniania IgG po urodzeniu.

Dlaczego więc cielęta poddane stresowi cieplnemu są mniej skuteczne w absorpcji IgG? Jak wspomniano wcześniej, cielęta urodzone przez krowy poddane stresowi cieplnemu są lżejsze po urodzeniu, co może prowadzić do mniejszej powierzchni jelita cienkiego do wchłaniania IgG. Zasadniczo, bez względu na to, ile IgG jest podawane, mniejsze cielęta nie mają tak dużej powierzchni jelita cienkiego, aby wchłonąć je do krwi. Naukowcy postawili również hipotezę, że stres cieplny podczas późnej ciąży może upośledzać rozwój jelita cienkiego; albo skutkuje to mniejszą powierzchnią do wchłaniania IgG, albo zmniejszoną liczbą komórek jelitowych dostępnych do wchłaniania IgG.

Podsumowując, cielęta urodzone przez krowy poddane stresowi cieplnemu mają niższą masę urodzeniową, zmniejszony wzrost w okresie przedodsadzeniowym i zmniejszoną zdolność do wchłaniania IgG z siary w porównaniu do cieląt urodzonych przez krowy schłodzone. Chociaż badania dotyczące jakości siary od krów poddanych stresowi cieplnemu różnią się, ważne jest, aby karmić cielęta urodzone w sezonie letnim siarą najlepszej jakości, aby zwiększyć ich szanse na bycie tak zdrowymi i produktywnymi, jak ich odpowiedniki w zimnych porach roku.

Mike Nagorske, DVM.

Dyrektor ds. badań, SCCL
[email protected]

Biegunka cieląt jest najczęstszym problemem zdrowotnym dotykającym młode bydło i zwierzęta karmione mlekiem. Cielęta są szczególnie podatne w drugim tygodniu życia. Nawet 40% zgonów cieląt w pierwszych sześciu tygodniach życia jest związanych z biegunką. Ważne jest, abyśmy wiedzieli, jak je zidentyfikować, zanim zaczniemy stosować opcje leczenia.

1. Przyczyny odparzeń cieląt:

Gnojowicę można podzielić na dwa rodzaje: żywieniową i zakaźną. Odżywianie jest zwykle spowodowane stresem spowodowanym załamaniem rutyny zarządzania. Plamica żywieniowa często przechodzi w plamicę zakaźną, która jest spowodowana wysoką populacją patogenów. Kilka czynników zakaźnych może powodować odparzenia u cieląt i często występuje więcej niż jeden z nich:

2. Objawy zarazy:

Gnojowicę cieląt można łatwo rozpoznać, gdy częstotliwość i ilość odchodów cieląt wzrasta, a zawartość wody jest wyższa niż normalnie. Niezależnie od przyczyny, hodowcy zaobserwują niektóre lub wszystkie z poniższych objawów:

- Jasnożółty lub biały kał.

- Przygnębione cielęta, które niechętnie przyjmują pokarm.

- Cielęta z zapadniętymi oczami i/lub temperaturą.

- Skóra pozostaje spiczasta lub napięta po podniesieniu, co wskazuje na odwodnienie.

- Utrata masy ciała i osłabienie.

- W ciężkich przypadkach cielęta padają, zapadają w śpiączkę i umierają.

Dzięki uważnej obserwacji, hodowcy cieląt mogą przewidzieć początek odparzeń na dzień przed ich wystąpieniem, zwracając uwagę na następujące oznaki:

- Suchy pysk, gęsty śluz wydobywający się z nozdrzy.

- Bardzo twardy kał.

- Odmowa podania mleka.

- Tendencja do kładzenia się.

- Wysoka temperatura ciała (powyżej 102,5°F).

Ocena stanu nawodnienia u cieląt z biegunką

Dr Travis White, DVM.

Dyrektor Weterynaryjnych Usług Technicznych, SCCL
[email protected]

Wiele gospodarstw chce wykorzystywać siarę, którą już posiada, ale często nie jest ona idealna. Nowy sposób podawania siary pozwala producentom poprawić jakość siary matki przed podaniem jej cielęciu.

Obecnie powszechnie wiadomo, że siara jest niezbędna dla przeżycia cieląt, ich wydajności i ma wpływ na ich produktywność przez całe życie.

Zarządzanie siarą zazwyczaj obejmuje zarządzanie siarą i protokołami wdrożeniowymi z naciskiem na cztery główne punkty:

1. Czas podawania (w ciągu pierwszych dwóch godzin i drugie karmienie w ciągu 12 godzin)

2. Jakość siary (stężenie przeciwciał IgG większe niż 50 g/l)

3. Czystość siary (niski poziom patogenów lub bakterii)

4. Ilość siary (zazwyczaj 10% masy ciała w kg).

Wszystkie te aspekty zarządzania są równie ważne. Na przykład, producent może dobrze zarządzać trzema z czterech aspektów, a mimo to mieć słabe zdrowie cieląt. Jeśli powiedzmy, że czas, czystość siary i ilość siary są dobrze zarządzane, ale siara nie ma odpowiedniego poziomu przeciwciał, powoduje to, że więcej cieląt nie otrzymuje transferu odporności biernej (FTPI). Gdy cielęta nie otrzymują wystarczającej ilości przeciwciał w siarze lub nie otrzymują ich wcale, ryzyko wystąpienia zarazy, chorób układu oddechowego i ogólnej śmiertelności wzrasta czterokrotnie w ciągu pierwszych 60 dni życia. Dzieje się tak, ponieważ w pewnym sensie matka cielęcia przekazuje mu swoją odporność poprzez siarę, dlatego też nazywamy to zjawisko pasywnym transferem. W tym artykule skupimy się na jakości siary lub stężeniu przeciwciał / IgG. Podczas gdy będziemy omawiać odpowiednie poziomy przeciwciał, ważne jest, aby zdać sobie sprawę, że Siara to znacznie więcej niż tylko przeciwciała. Jest pełna setek bioaktywnych czynników, naturalnych prebiotyków, składników odżywczych i witamin/śladowych minerałów.

Jak określić stężenie przeciwciał lub IgG w siarze?

Podczas gdy złotym standardem pomiaru stężenia przeciwciał / IgG w siarze jest wysoce techniczna metoda laboratoryjna zwana immunodyfuzją radialną, pośrednim sposobem pomiaru w gospodarstwie jest refraktometr optyczny lub cyfrowy brix. Ponownie, urządzenia te są "pośrednimi" pomiarami rzeczywistej zawartości IgG w colostralu i rzeczywiście mają dokładność około 80%. Poziom brix 22% odpowiada około 50 g IgG na L. W związku z tym, jeśli dana osoba nakarmiłaby cielę o wadze 90 funtów/40 kg 4L siary o brix 22%, dostarczyłaby cielęciu masę 200 gramów IgG. Przez lata służyło to jako praktyczna zasada dla cieląt rasy holsztyńskiej, która polega na karmieniu 10% masy ciała (.1 X 40 = 4L) przy 22% brix (50 g IgG/L x 4 = 200 gramów IgG). Istnieją jednak nowe zalecenia wskazujące, że zachorowalność cieląt i wskaźnik nieudanego transferu odporności biernej (FTPI) zmniejszają się poprzez dostarczanie większej ilości przeciwciał IgG. W rzeczywistości te nowe zalecenia mają teraz na celu zapewnienie 300 gramów IgG w celu osiągnięcia doskonałego transferu biernego. Więc co to oznacza w kategoriach brix? Cóż, oznacza to, że musimy podnieść standardy w gospodarstwie, aby wybrać siarę o poziomie brix powyżej 24% brix.

Czy bryksować każdą partię podawanej siary, czy każdy udój siary od poszczególnych krów?

Odpowiedź brzmi: tak, powinniśmy. Powodem jest to, że siara jest bardzo zmienna pod względem stężenia przeciwciał. W rzeczywistości istnieją różnice genetyczne między krowami, żywienie krów suchych, sezonowość, parzystość i czas pobrania to tylko niektóre z czynników, które przyczyniają się do tej zmienności. Badania przeprowadzone na przestrzeni lat wykazały, że nawet 30% siary ma przeciwciała poniżej 50 g/l (i należy pamiętać, że jest to oparte na starych standardach, gdzie 22% brix = 50 g/l IgG), a ostatnie badanie przeprowadzone przez National Health Monitoring Study w 2014 roku wykazało, że około 23% siary ma poniżej 22% brix. Jest to coś, co należy wziąć pod uwagę, gdy nowe normy wskazują, aby karmić siarą o poziomie brix wyższym niż 24%. Czy oznacza to również, że siara jest bezwartościowa poniżej 22 % brix? Jak możemy wykorzystać siarę poniżej 24 % brix? Przede wszystkim, Jedną z praktycznych zasad, która nadal obowiązuje, jest odrzucanie siary o poziomie brix poniżej 15-16%. Poziomy Brix na tych poziomach zazwyczaj wskazują, że siara zawiera mniej niż 30 g IgG na litr i nie zapewnia cielętom wystarczającej odporności.

Co jeśli brix siary mieści się w przedziale 15-24% brix?

Jednym z rozwiązań jest wykorzystanie tej siary do drugiego karmienia między 6 a 12 godziną porodu; jednak nowe zastosowanie zwane "wzbogacaniem" może być skuteczne.

Jest rozwiązanie!.... Wzbogacenie!

Wzbogacanie polega na dodaniu precyzyjnej ilości proszku zastępującego siarę bezpośrednio do siary matki. W tym przypadku, jeśli poziom brix mieści się w przedziale 15-24%, wzbogacenie preparatem zastępującym siarę o stałym poziomie IgG może rzeczywiście zmienić siarę gorszej jakości w siarę matczyną doskonałej jakości.

Nowe badanie przeprowadzone na Uniwersytecie w Guelph dowiodło, że jest to skuteczny sposób na poprawę jakości siary matczynej. W badaniu naukowcy karmili matczyną siarę na różnych poziomach brix, przy czym najniższy poziom wynosił 15,8% brix (co odpowiada 30 g IgG na litr).

U cieląt karmionych siarą matki o brix 15,8%, 18,8% nie udało się przenieść odporności biernej.

Podawali również siarę wzbogaconą z 15,8% brix do 26% brix i byli w stanie osiągnąć dobry poziom biernego transferu, podczas gdy 0% cieląt nie przekazało biernej odporności (w porównaniu do 18,8%, o których wspomniano, gdyby nie wzbogacili).

Badacze wzbogacili również siarę z 20,3% brix do 31,3 % brix i osiągnęli średnio doskonały transfer bierny u cieląt. W rzeczywistości cielęta karmione siarą o brixie 20,3% miały tylko 50% cieląt osiągających doskonały transfer bierny i 6,25% osiągających dobry transfer bierny.

Po wzbogaceniu siary 20,3% do 31,3% brix udało im się osiągnąć wyższe poziomy transferu biernego, przy czym 62,5% cieląt osiągnęło doskonały transfer bierny, a 0% osiągnął dobry transfer bierny (w porównaniu do zaledwie 50%).

Ponownie, w oparciu o badania wskazujące na niższą zachorowalność u cieląt osiągających doskonały transfer bierny, strategie wzbogacania okazały się poprawiać transfer odporności biernej i znacznie zmniejszać odsetek cieląt, u których transfer odporności biernej nie powiódł się.

Wzbogacanie jest doskonałym sposobem na wykorzystanie siary matczynej, którą masz pod ręką od matki i podniesienie jej jakości za pomocą produktu z siary.

Mike Nagorske, DVM.

Dyrektor ds. badań, SCCL
[email protected]